Probleemoplossing van voedselmachines (1)

Er zijn verschillende soorten voedselmachines en hun werkomstandigheden zijn verschillend, dus de fouten van verschillende mechanische apparatuur moeten vaak op verschillende manieren worden gediagnosticeerd. De methoden voor foutdiagnose van mechanische apparatuur kunnen op de volgende manieren worden ingedeeld.

Classificatie volgens het doel en de vereisten van de diagnose

1. Functionele en operationele diagnostiek
Functiediagnose is om te diagnosticeren of de functie van het nieuw geïnstalleerde of zojuist gerepareerde mechanische systeem normaal is, dat wil zeggen de diagnose voordat het in gebruik wordt genomen. De operatiediagnose is gericht op het normaal werkende mechanische systeem en het is noodzakelijk om het optreden en de ontwikkeling van zijn fouten te controleren.

2. Periodieke diagnostiek en continue monitoring
Periodieke diagnose is een routine-inspectie van het mechanische systeem in werkende staat met regelmatige tussenpozen, zoals 1 maand of meerdere maanden. Continue bewaking is het gebruik van instrumenten en computerinformatieverwerkingssystemen om de bedrijfsstatus van het mechanische systeem continu te bewaken of te regelen. Het gebruik van de twee diagnostische methoden hangt af van de kriticiteit van de apparatuur, de ernst van de impact van ongevallen met apparatuur, de snelheid van prestatievermindering tijdens het gebruik en de voorspelbaarheid van het optreden en de ontwikkeling van apparatuurstoringen.

3. Directe en indirecte diagnose
Directe diagnose is de directe bepaling van de toestand van kritieke componenten zoals de speling van de hoofdlagers, slijtage van de tandflank en de wanddikte van de pijp in corrosieve omgevingen. Als de directe diagnose niet kan worden gerealiseerd vanwege de beperking van de mechanische structuur en werkomstandigheden, moet indirecte diagnose worden gebruikt.
De zogenaamde indirecte diagnose is om indirect de toestandsveranderingen van de belangrijkste componenten van het mechanische systeem te beoordelen via de secundaire diagnose-informatie. De meeste secundaire diagnose-informatie behoort tot uitgebreide informatie, zoals het gebruik van de temperatuurstijging van de smeerolie om de bedrijfstoestand van het hoofdlager weer te geven, en het beoordelen of de tandwielen in de versnellingsbak normaal zijn door de trilling van de doos te meten. De kans op een verkeerde diagnose en gemiste detectie in de secundaire diagnose zal toenemen.3